بریزینگ یا لحیم کاری سخت:
گروهی از فرایندهای جوشکاری هستند که جهت اتصال فلزات غیر همجنس و همجنس مورد استفاده قرار میگیرند. در این روش فلزات پایه تا یک دمای مناسب گرم میشوند (دمای بالای 450 درجه سانتی گراد) و با استفاده از ذوب فلز پرکننده (فیلر متال) که دمای ذوب کمتری نسبت به فلزات پایه دارد و همچنین ذوب یک فلاکس مناسب (جهت اتصال بهتر مذاب فلز پرکننده)، اتصال میباند که از جمله مزایای این روش میتوان به اتصال فلزات غیر هم جنس ، حفظ خواص متالورژیکی فلز پایه (عدم ذوب فلز پایه در هنگام جوشکاری) و هم چنین استفاده از این روش در تولید انبوه اشاره کرد.
در این روش نفوذ (حرکت مذاب جوش) در محل اتصال به دلیل خاصیت مویینگی مذاب می باشد. در واقع با خاصیت مویینگی مذاب فیلر متال، اتصال و پرشدن فاصله ی بین فلزات پایه برقرار خواهد شد. در این روش قدرت جذب اتم های فلزهای پایه توسط اتم های فیلر متال، قوی تر از قدرت جذب میان اتم های فلزات پایه است. در واقع چسبندگی مویینگی باعث شده تا فلز پرکننده به داخل سطوح مماس کشیده شده و فاصله ی بین فلزات پایه را پر کند.
فلاکس مصرفی در بریزینگ از ملزومات مهم این روش می باشد که تاثیر مهمی روی خواص متالورژیکی و مکانیکی جوش نهایی دارد و از جمله مواد موثر در ایجاد خاصیت مویینگی در مذاب فیلر متال، هنگام جوشکاری می باشد.
در برخی موارد جهت انجام فرایند بریزینگ نیاز به فلاکس نمی باشد، مانند استفاده از فیلر متال فسفردار، بریزینگ در خلاء، بریزینگ کوره ای و القایی با استفاده از فیلر متال مخصوص.
ویژگی های کلی فلاکس :
فعالیت یا اکتیویته:
توانایی حل اکسیدهای موجود در سطح فلز و تقویت ترشوندگی محل جوشکاری در سطح فلز و تقویت ترشوندگی محل جوشکاری
خوردگی (خوردگی توسط فلاکس و باقی مانده های آن):
بیشتر فلاکس های فعال در دمای اتاق خورنده هستند و منجر به خوردگی محل فلز پایه می شوند، از آنجایی که اکتیویته و خوردگی به هم مرتبط هستند، برای اتصال و جوش مناسب باید از فلاکسی استفاده شود که بهترین نسبت اکتویته و خوردگی را دارد و یا غیرخورنده باشد استفاده شود.
قابلیت تمیز کردن:
مشکل حذف فلاکس و باقیمانده های آن پس از عملیات جوشکاری از نکات مهم بعد از لحیم کاری سخت می باشد. تجزیه ی حرارتی برخی از حامل ها منجر به تشکیل رسوبات سخت می شود، برخی از بقایای فلاکس در حلال های آبی، برخی در اسید و برخي ديگر در هر دو قابل حل هستند.
چسبندگي باقي مانده فلاكس:
سطوح چسبنده باقي مانده از فلاكس تمايل به جمع كردن گرد و غبار و ذرات معلق را دارند كه منجر به افزايش مقاومت الكتريكي مي شود.
ويسكوزيته:
گرانروي فلاكس بسته به كاربرد و مصرف فلاكس انتخاب مي شود، گاهي گرانروي پايين است جهت سهولت در جريان مذاب و گاهي گرانروي بالا نياز است جهت حفظ جوش در محل اتصال.
اشتعال پذيري:
بعضی از فلاکس ها مخصوصاً فلاكس هاي داراي حامل مبتني بر گليكول و حالالهاي آلي، بخارات فلاكس تمايل دارند كه دماي خود احتراق كم داشته باشند و درصورت تماس فلاكس با يك سطح گرم خطر آتش سوزي در آن وجود دارد.
رسانايي:
برخي از فلاكس ها پس از جوشكاري اگر به درستي تميز نشوند رسانا باقي مي مانند و منجر به اختلال در مدارهاي داراي امپدانس زياد مي شود، انواع مختلف فلاكس ها به طور متفاوتي مستعد ايجاد اين مسائل هستند.
تیم روان جوش سعی در این داشته است که با کمک دانش فنی و متخصصین خود در حوزه شیمی و متالورژی
فلاکسی مناسب برای سیم جوش های پایه مس تولید کند که بهترین کیفیت و در عین حال مقرون به صرفه باشد
برگشت به بالا